کابل‌های شبکه یکی از ملزومات سخت‌افزاری پسیو شبکه هستند که برای انتقال بسته‌های اطلاعاتی میان گره‌های مختلف و متصل کردن دستگاه‌های تحت شبکه به یکدیگر همچون اسکنرها، چاپگرها و…. استفاده می‌شوند. کابل‌های شبکه بر مبنای نوع توپولوژی، لایه فیزیکی و اندازه شبکه انواع مختلفی دارند که از آن جمله می‌توان به کابل‌های هم‌محور (coaxial cable)، کابل فیبر نوری (fiber cable)، کابل زوج به‌هم تابیده مسی (twisted pair) و….. اشاره کرد.

 

دستگاه‌های تحت شبکه می‌توانند بر مبنای نوع کابل‌های به کارگرفته شده در فاصله نزدیک به یکدیگر از طریق کابل‌هایی همچون کابل اترنت یا در فاصله‌های دور از هم از طریق کابل‌های فیبرنوری به یکدیگر متصل شده و به تبادل اطلاعات بپردازند. با توجه به این‌که شبکه‌ها هیچ‌گاه به یک شکل پیاده‌سازی نمی‌شوند و دستگاه‌های تحت شبکه دور یا نزدیک از یکدیگر قرار می‌گیرند، به همین دلیل در زمان خرید کابل شبکه باید به نوع کابل دقت کرد. به‌طور مثال، ممکن است پیاده‌سازی درست یک شبکه در سازمانی بزرگ مستلزم به‌کارگیری کابل‌های Cat 8 باشد، در حالی که در سازمان دیگری کابل‌های Cat5 پاسخ‌گوی نیازها خواهند بودند. با توجه به این‌که کابل‌ها بسته به نوع ظرفیت انتقالی که ارائه می‌کنند قیمت‌های مختلفی دارند باید در زمان پیاده‌سازی یک شبکه به دقت ظرفیت موردنیاز برای انتقال داده و پارامترهایی همچون نوع دستگاه‌های به‌کار گرفته شده در شبکه (دوربین‌های تحت شبکه، اکسس‌پوینت‌ها، روترها و…) بررسی شود.

 

امروزه شرکت‌ها به ندرت از کابل کواکسیال استفاده می‌کنند، زیرا یکی از ملزومات اصلی شبکه‌های اترنتی دهه 80 میلادی بود. مشکلات متعدد این کابل‌ها باعث شد تا شرکت‌ها به سراغ گزینه معروف‌تر و قدرتمندتری به‌نام کابل زوج به‌هم تابیده بروند.

 

کابل‌های زوج به‌هم تابیده متشکل از جفت سیم‌های رنگی به هم تنیده‌شده هستند که به‌طور معمول قطر 0.4 تا 0.8 میلی‌متر دارند و در یک غلاف پلاستیکی قرار گرفته‌اند. کابل زوج به‌هم تابیده در شبکه‌های اترنتی از 4 جفت سیم تشکیل شده‌اند که در شبکه‌های Fast Ethernet حداکثر سرعت 100 مگابیت بر ثانیه را ارائه می‌کنند. در این حالت یک جفت سیم وظیفه انتقال اطلاعات را برعهده دارد، در حالی که جفت دیگر اطلاعات را دریافت می‌کند و دو جفت دیگر نقشی در انتقال داده‌ها ندارند. در شبکه‌های اترنت گیگابیتی و استانداردهای پس از آن هر 4 جفت کابل استفاده می‌شود تا دستیابی به سرعت‌های گیگابیتی (1000 مگابیت بر ثانیه) امکان‌پذیر باشد.

 

امروزه کابل‌های اترنت در طبقه‌بندی‌های cat1 تاCat8  قرار دارند. هرچه عدد مقابل Cat افزایش پیدا کند دسترسی به پهنای باند بیشتر، سرعت انتقال سریع‌تر و نویز کمتر فراهم می‌شود. نکته مهمی که در ارتباط با کابل‌های اترنت باید به آن دقت کنید به کاراکتر e است که پس از برخی از کابل‌ها قرار می‌گیرد. به‌طور مثال، ممکن است با اعمال برخی تغییرات در کابلی همچون Cat5 عملکرد آن بهبود پیدا کرده باشد در این حالت از اصطلاح cat5e برای نشان دادن این مسئله استفاده می‌شود. کاراکتر e در انتهای نام کابل‌ها به معنای بهبودیافته (Enhanced) است. همچنین به این نکته دقت کنید که کابل‌های شبکه در انواع مختلفی همچون کابل بدون فویل و شیلد (UTP)، فویل‌دار (FTP)، هر زوج همراه با فویل جداگانه (STP)، شیدار و فویل‌دار (SFTP) و شیلددار و هر زوج داری فویل جدا (SSTP) تولید می‌شوند. کابل‌های شبکه به لحاظ جنس روکش و محیط کاربری به دو گروه کابل شبکه Indoor و Outdoor تقسیم می‌شوند.